Homo Polonicus – ósma płyta w dyskografii BULBULATORS – najlepszej polskiej kapeli punk 77 – to 10 nowych kawałków, legendarna „Ambicja” oraz stara piosenka „Uwierz w siebie” z „Nie Nie Nie”.

„Wyżarci z biedy” to trzecia płyta młodzieńców z Werwolf 77 .  Jedyny w swoim rodzaju punk 77 z prześmiewczymi tekstami.

Wznowienie albumu z 2006 roku, z lekkim liftingiem w postaci 8 nowych piosenek. Koncepcja jest prosta – ponad 50 kapel w swoich wersjach kawałków Dezertera. Efekt znakomity! Podwójny CD

Świetna punkowa ekipa z Rzeszowa, z tekstami o tym „co nas boli i wkurwia”. Część ekipy WIELKIEGO LASU mogliśmy poznać nie nie tak dawno w zespole TROTY, a gitarzysta  w czasach „kasetowych” grał we Frei Republik Panama. Dajcie im rozwinąć skrzydła, bo są tego warci. Punk rock fajny, ale z pazurem.

Non Serviam na nowej płycie brzmi jakby wciąż była połowa lat 90-tych, a punkowa młodzież słuchała crusta na przemian ze ska-punkiem. Non Serviam to ten drugi kierunek. Płyta „Naserio” to 9 skocznych i melodyjnych kawałków z sekcją dętą, czasem bardziej ska, czasem bardziej punk.

Najcelniej śpiewają punka po polsku nasi ludzie w Irlandii… Nowa płyta BLOWINS to 9 niewesołych piosenek z depresyjnymi tekstami. Na pierwszej stronie bardziej skocznych by nie powiedzieć tanecznych, ale i na drugiej stronie winyla są przeboje.

Od 2003 na scenie, w końcu z dużą płytą.
12 numerów utrzymanych w klimacie HC/Punk z konkretnymi teksami i mocnym przekazem, plus jeden numer z tekstem Edwarda Stachury.
Nie jest śmiesznie, jest konkretnie w pysk…

W ramach luzowania rygorów kwarantanny proponujemy punkową prasę. Nowy numer fanzina – Pasażer # 36. Old school as fuck czyli nie żaden audiobook w empeczy, ani nawet wersja cyfrowa, tylko do czytania na papierze. 208 stron + punkowa składanka na CD.

Ciężko być obiektywnym na punkcie zespołu, którego koncerty były pierwszymi punkowymi imprezami w jakich się brało udział mając 15 lat, więc sami rozumiecie 🙂
Mamusiu Ratuj to była lokalna punkowa kapela z Dębicy, która pod koniec lat 80-tych wyszła na „scenę” dosłownie 8 razy i nagrała jedno poważne demko. Od lat chodziło mi po głowie, że trzeba je uwiecznić na jakimś poważnym nośniku. Kiedy zespół reaktywował się po 30 (!!!) latach i w dodatku nie przyniósł wstydu, stwierdziłem, że to jest właśnie ten moment.